Openingsnummer: Something New / Axwell & Ingrosso

"I see the dawn of a new beginning, This time we can't go home."
Dat is de openingszin die we net hoorden. "Something New," de titel van het nummer, betekent "iets nieuws." Zo zag jij de tijd na jouw overlijden ook, vertelde je tegen Lola, jouw grote liefde. Nadat je te horen kreeg, na vele opnames, dat je niet meer naar huis kon en dat een hospice-opname je enige keuze was... "This time we can't go home."

Paul, hier ben je nu, te midden van iedereen die jij liefhad. Een selectief groepje, maar wel een groep met mensen die jou het meest dierbaar waren. Fijn dat we Paul samen kunnen omringen met de warmte die hij graag om zich heen had tijdens zijn dagen in Hospice de Regenboog.
Je was daar bijna een week, vier dagen gevuld met gesprekken, muziek en etentjes. Vooral muziek, hoe kan het ook anders? Een veelgevraagde DJ was je, zoals op de bruiloft van je zus Sarah en zwager Marc en de sweet sixteen van Lynn, jouw dochter.
En de laatste twee dagen in het hospice waren dagen waarin je in slaap was; de ziekte nam jouw lichaam over, je was echt op.

Paul, langs jou zien we belangrijke spullen van jou: zelfgemaakte sieraden, je favoriete cd's, maar ook twee foto's van David en Saar, jouw ouders. Helaas ben je hen al vroeg verloren na een auto-ongeluk. Een groot gemis, al 20 jaar. Jij en Sarah waren 19 en 17 jaar toen zij overleden. We gaan voor hen twee kaarsen aansteken, maar ook een kaars voor Jonas, Mick en Katja. En een kaars voor "hoop," dit was een nadrukkelijke wens van jou: hoop op beterschap en genezing voor je tante Karin, die hier niet aanwezig kan zijn maar ons wel volgt via de livestream.

Sarah en Lola, mag ik jullie uitnodigen om de kaarsen aan te steken, wanneer de muziek zo zal klinken.

Lost Frequencies - Reality
Bijna 40 jaar geleden werd je geboren, Paul, op 2 oktober. Je ouders woonden nog bij je opa en oma; de boerderij waar jullie als jong gezin zouden gaan wonen was nog niet helemaal af. Het afmaken van de boerderij liet nog vijf jaar op zich wachten. Een jaar na jou werd Jonas geboren, maar na twee maanden overleed hij plotseling. Dit verlies had een grote impact op jullie gezin. Je vader verloor zijn werk; helaas was er destijds minder begrip voor rouw in bedrijven. Dat betekende dat jullie moesten rondkomen van een kleine uitkering, en de verbouwing aan de boerderij kwam stil te liggen. Het geloof, dat vooral bij je opa, oma en moeder een grote rol speelde, gaf hen kracht om te vertrouwen dat het goed zou komen.
Je vader besloot voor zichzelf te beginnen; zijn ervaring als timmerman bracht hem verder, en vanuit de loods achter de boerderij – die voorheen als koeienstal diende – werd het bedrijf opgericht.

Dat brengt mij ook bij het nummer dat we net hoorden van Lost Frequencies, waarin we de zanger horen zingen: "Soms geloof ik, soms ben ik rationeel. Ik kan hoog vliegen, soms ga ik laag. Vandaag heb ik een miljoen, morgen... ik weet het niet."
Jij herkende jezelf in dit nummer, en dan met name het begin van je leven. Toen was je je natuurlijk niet bewust van dit alles, maar door de latere verhalen herkende je de thuissituatie. Het leven kan goed gaan, maar door tegenslagen ook ineens zo anders zijn, om vervolgens weer positief te worden, iets wat jij later in het leven vaak moest ondervinden.

Toen je vader het bedrijf startte en er weer rust kwam in het gezin, werd je moeder zwanger van Sarah, de zus met wie je altijd een bijzondere band hebt gehad. Jullie waren als kinderen onafscheidelijk. Waar jij was, was zij, en andersom. Dat bleef ook later zo: samen reizen, uitgaan, samen naar grote dance-feesten, maar ook samen het verlies van jullie ouders dragen en Sarah's aanwezigheid tijdens de middagen dat jij chemotherapie kreeg.
Het nummer Hey Brother van Avicii werd in de auto met regelmaat op herhaling geluisterd. Jij vond dat de tekst jullie band als broer en zus goed omschreef.

Avicii - Hey Brother

Het geloof, dat vooral bij jouw moeder een grote rol speelde, had jij minder. Al vroeg keerde jij de kerk de rug toe en wilde je niet meer naar preken en gebeden luisteren. Maar op jouw arm was wel een grote tatoeage terug te vinden van Paulus, de heilige waar je naar vernoemd bent, maar ook de patroonheilige voor wapensmeden.
Ondanks dat jij geen wapens smeedde, ben je wel een smederij gestart. Je creativiteit bracht je terug in het maken van sieraden en kleine objecten en wanddecoraties. Deze tatoeage zorgde ook voor de kennismaking met jouw grote liefde, Lola. Je leerde haar kennen in dezelfde studio toen je 29 was. Zij was degene die jou daar tatoeëerde. En gezien dat jij daar enkele uren moest doorbrengen, was er genoeg tijd om elkaar te leren kennen. Zij gaf jou de liefde die je miste en waar je naar zocht.
Lola werd ook de moeder van Lynn, die jij als jouw eigen dochter beschouwde, en zij zag jou ook als vader. Lynn kwam als 2-jarige in jouw leven door wederom een groot verlies. Jouw beste vriend Mick en zijn vriendin Katja, de ouders van Lynn, kwamen om bij een vliegtuigramp in 2009. Jij was Lynn's peetoom, en Mick en Katja hadden jou gevraagd om voor haar te zorgen als hen iets zou overkomen.

Het leven lachte je toe. Samen met Lola en Lynn genoten jullie volop: reizen maken, dagjes weg, en vooral met z'n drieën.
Jouw liefde voor muziek, vooral de "dance"-nummers, bracht jou terug naar jouw hobby als DJ. Vrienden wisten je altijd hiervoor te strikken als er een feestje was, en "nee" was amper een antwoord. Vrienden had je graag om je heen. Je hielp hen bij verbouwingen en was een luisterend oor. Tijdens meerdere huwelijken die plaatsvonden, was de trouwring door jou gemaakt.

Op jouw afscheidsfeest, dat je twee maanden geleden hield, werd er afgesloten met het nummer Friends van Scooter. Dit nummer wilde je vandaag ook ten gehore brengen. Volgens jou komt de zin "We zullen vrienden zijn" het meeste in dit nummer voor, en dat wil je jouw vrienden ook meegeven, ook nu na jouw overlijden:
"We zullen vrienden zijn en blijven."

Jouw afscheidsfeest, we benoemden het net al. Je wilde dit per se, zelf nog afscheid kunnen nemen en iedereen bedanken voor wat ze betekend hadden in jouw leven, in de stijl die bij jullie past. Je was bang voor wat er komen ging. De longkanker die je had en die ontdekt werd na het sweet sixteen-feest van Lynn, was niet op te lossen met de chemotherapie die je hiervoor kreeg. In een razendsnel tempo nam de kanker toe. En ook alle narigheden daarvan, vermoeidheid, inzicht, wat vooral jouw creativiteit beïnvloedde. Maar ook stemmingswisselingen. Vooral dat nam toe, en na een controle bleek dat er ook in de hersenen uitzaaiingen zaten. Meerdere keren werd je opgenomen en de tijd tussen de opnames werd steeds korter. Bij de laatste opname vertelden de artsen dat ze nu niets meer voor je konden doen. Je wilde ook naar een hospice; daar had je je al eerder over uitgesproken. Toen je net ziek was, was je er al wezen kijken, stel dat het mis zou gaan, dan moest er een plek zijn waar Lola en Lynn samen met jou terecht konden en waar ook de juiste verpleging was.

Jij bent de verpleging en artsen zeer dankbaar voor wat ze voor je gedaan hebben, zowel in het ziekenhuis als in het hospice.
Je hebt er daarom ook voor gekozen dat mensen vandaag geen bloemen meebrachten en gevraagd of ze een schenking aan het hospice wilden doen.

Paul, het moment is daar. Alles is gezegd en verteld. Dit zijn de woorden die je wilde dat ik voor jou sprak tijdens deze dienst. Dadelijk klinkt het nummer Following the Sun van Super-Hi. Je koos dit nummer omdat je voor jezelf bedacht had dat je de zon gaat volgen naar het onbekende, maar dat je hoopt op een plek waar je de mensen terugziet die je verloren bent en waar jij zult doorleven...

Wanneer de muziek begint, wil ik vragen of jullie een erehaag willen vormen, zodat we Paul tussen jullie door kunnen begeleiden naar de rouwauto. Dit zullen Lola, Lynn, Sarah en Marc doen. En zoals jullie dadelijk zullen zien, is dit geen gewone rouwauto, maar de pick-up van Paul. De pick-up zal Paul brengen naar het crematorium in Eindhoven.

De wens van Paul is dat jullie alvast naar het café gaan, waar ook het afscheidsfeest geweest is: De Vooruitgang aan de Markt. Daar mag nog een keer geproost worden op zijn leven.
En dat alleen Sarah, Lynn en Lola hem naar het crematorium begeleiden.

Graag wil ik afsluiten met een zelfgekozen gedicht van Paul:

Vandaag ben je gelukkig, je kunt de hele wereld aan
Geniet van die dag
Want voor je het beseft, zou het wel eens mis kunnen gaan...

Paul, goede reis naar de zon, en vind jouw plek daar tussen iedereen die je ook zo liefhad...
Following the Sun van Super-Hi.