Sterretjes: Een Kinderlijke kijk op Leven en Licht

Hoe vaak horen we het niet? Dat iemand na een overlijden zegt: "Hij is nu een sterretje geworden." Voor veel kinderen – en soms ook volwassenen – is het een troostende gedachte. Sterren schitteren aan de hemel, hoog boven ons, en lijken ons te begeleiden. Ze zijn altijd daar, samen met andere sterren, en geven licht in de duisternis. Het is een prachtig beeld, zeker in de komende tijd van het jaar, waarin licht en verbinding centraal staan.

Voor kinderen heeft een ster iets magisch. Het is niet alleen een manier om afscheid te nemen, maar ook een vorm van contact. Ze kunnen een ster groeten, gedag zeggen of welterusten wensen. Het voelt dichtbij en tastbaar, een lichtpuntje in de nachtelijke hemel dat symbool staat voor liefde die blijft, zelfs na een groot verlies.En dan, de weken voor Kerst, komt de ster terug in ons dagelijks leven. In de kerstboom schittert ze opnieuw, of ze prijkt boven een kerststal in het dorp. De ster van Bethlehem wordt een herinnering aan hoop, aan een nieuw begin, en aan de verbinding tussen hemel en aarde. Misschien is het daarom ook zo krachtig om sterretjes te zien als een teken van de mensen en dieren die we missen.

Toen een paar maanden geleden mijn oom overleed, merkte ik hoe mijn dochter omging met het idee van afscheid nemen. Zoals bijna elke avond zat ik bij haar op bed om haar voor te lezen. Maar die avond verraste ze me. Ze zei ineens:"Mama, die plek waar oom ... achterbleef, eigenlijk is dat een hotel. En dat hotel zorgt dat mensen sterretjes worden."Ik was even stil. Haar woorden raakten me diep, en het duurde een moment voordat ik het echt kon verwerken. Maar eigenlijk is het een prachtige gedachte. In haar beleving is er een plek,in (deze en crematorium) – een overgang – waar mensen tot sterren worden. Het hotel zorgt voor die transformatie, als een veilige tussenstap naar de hemel.

Het klinkt misschien kinderlijk, maar het is ook hoopvol en ontroerend. Voor haar is het een manier om verlies een plek te geven. En ik dacht: wat kunnen wij als volwassenen daar veel van leren. Om de eenvoud van haar idee te omarmen: een hotel dat sterretjes maakt.

In de ogen van mijn dochter heeft iedereen zijn eigen ster: overleden opa`s, overgrootoma en zelfs overleden huisdieren. Al die sterren samen vormen een hemelse familie. Het geeft troost om te denken dat ze daarboven samen zijn, als een eeuwige lichtbron die nooit verdwijnt.

Misschien voelen wij ons ook wel verbonden met sterren omdat ze altijd in beweging lijken te zijn, maar toch een vaste plek hebben in ons leven. Zoals onze herinneringen.

Als we de komende weken op donkere dagen naar de sterren kijken, of naar de lichtjes in de kerstboom, kunnen we stilstaan bij de liefde en het licht van de mensen die ons zijn voorgegaan. Net zoals de ster van Bethlehem een teken was voor de herders en wijzen, kunnen de sterretjes in onze levens ons herinneren aan wat echt belangrijk is: verbinding, hoop en een beetje magie.

Dus, de volgende keer dat je een ster ziet schitteren, denk er dan aan dat het misschien niet zomaar een ster is. Misschien is het een groet van iemand die je mist. Een lichtpuntje in jouw leven, dat zegt: "Ik ben er nog steeds. En ik blijf bij je, zelfs als je me niet altijd ziet."