In stilte werd je net binnen gedragen, door de acht mensen die jou het meest dierbaar zijn: jouw ouders Marieke en Victor, Marc en Sander, je twee grote broers, je drie beste vriendinnen Laura, Pleun en Saar, en je koos voor Tijn, jouw steun en toeverlaat, vooral tijdens de momenten dat je naar stilte zocht.

Je zocht naar stilte en rust, en in je afscheidsbrief benoemde je ook dat je met deze stille binnenkomst in deze aula mensen wilde laten ervaren waar je zo naar verlangde.

Welkom, Veerle, in deze aula, en ook welkom aan iedereen die hier voor jou naartoe is gekomen.

Je hebt zelf gekozen voor een kleine groep, de mensen die je het meest bijstonden tijdens jouw moeilijke momenten, zoals de opnames die je moest meemaken. Maar je wist ook dat zij je niet konden helpen met jouw verlangen, het verlangen naar een plek waar geen stemmen en waanideeën meer waren, die je soms tot het uiterste dreven.

In je brief, die je hebt achtergelaten, heb je precies beschreven wat je in dit uur wilde en wat je van mij verwachtte.

Op de kist is een mooie heldere zon afgebeeld, die verwijst naar het nummer Sonne van Rammstein, de band waar je veel naar luisterde en die we tijdens deze dienst nog meer zullen horen. Maar de zon verwijst ook naar de opmerking die je moeder vroeger maakte: "Veerle is het zonnetje in huis," en je was een kind van de zomer, geboren op 21 juni, de langste dag.

Rammstein - Sonne

"Allen wachten op het licht, vrees niet, wees niet bevreesd," dat is wat Till Lindemann net zong. Bang voor dit licht was je zeker niet. We vertelden het net al: een zomerkind. Altijd buiten, voorkeur voor zonvakanties, en in de mooie lentes die voorafgingen, merkten de mensen al aan je hoe je toeleefde naar de zomer.

En als het einde van de zomer in zicht kwam, hoopte je dat de herfst nog even op zich liet wachten. Het eerder donker worden en de vallende blaadjes hielpen niet om jou opgewekt te laten blijven.

Toen je kind was, was hier nog niet veel van te merken. Zoals ieder kind leefde je in deze tijd toe naar de maanden november en december. Je was een kei in surprises maken en de mooiste gedichten schrijven. En ook als de school versierd moest worden, stond je vooraan in de rij. Later, toen je op de middelbare school zat, veranderde dit. Je vond je draai niet. De school lag buiten het dorp en met de "stadse" kon je niet veel. Je had het gevoel dat je opviel. Je kleedde jezelf anders dan anderen en was niet trendgevoelig. Je trok je de blikken van anderen erg aan.

Na de middelbare school vond je je plek op de grafische school. Een plek die bij je paste. Hier kon jij je creativiteit kwijt. En daar leerde je Tijn kennen. Met Laura, Pleun en Saar sprak je in je vrije tijd af. Samen met de trein, naar het theater en op stap gaan, in jullie eigen dorp. Je wilde daarom dat vandaag ook het nummer Vrienden ten gehore kwam. Een lied dat staat voor vriendschap, maar dat ook tijdens menig caféavond voorbij kwam.

Guus Meeuwis - Vrienden

(De vriendinnen van Veerle zullen na deze tekst op verzoek van Veerle proosten op haar leven.)

Dankjewel, Laura, Pleun en Saar, voor jullie woorden. Het getuigt van een bijzondere vriendschap.

Tijn, we hebben jouw naam al eerder genoemd. Je kwam in Veerle's leven toen jullie zestien waren, en je bent haar trouw gebleven tot op de dag van vandaag. Tien jaar lang hebben jullie samen creativiteit gedeeld, goede gesprekken gevoerd, maar ook moeilijke tijden doorgemaakt. Veerle schreef in haar brief ook dat ze het knap vond dat je haar nooit in de steek hebt gelaten, omdat deze vriendschap bepaald niet standaard was, zeker niet de laatste vier jaar die vooral bestonden uit opnames en diepe dalen. Je wist dat ze het moeilijk had, en je koos ervoor om er voor haar te zijn, iets waar ze je heel dankbaar voor was.

Ze wilde dat nu het nummer Ohne Dich van Rammstein ten gehore kwam, en ze heeft een stukje tekst vertaald uit dit nummer:

“Ik zou door de dennentakken heengaan
Daarheen waar ik je voor het laatst heb gezien
Maar de avond werpt een doek over het land
En op de weg achter de bosrand
En het bos wordt zo zwart en leeg
Doet me pijn, oh pijn
En de vogels zingen niet meer.

Zonder jou kan ik niet bestaan
Zonder jou
Met jou ben ik ook alleen
Zonder jou
Zonder jou tel ik de uren
Zonder jou
Met jou blijven de seconden staan
Ze lonen niet."

Rammstein - Ohne Dich

Veerle, we gaan je dadelijk brengen naar de natuurbegraafplaats Schoorsveld, een plek die je kende, omdat je er regelmatig heen ging om rust te vinden. En je vertelde je ouders ook dat dit de plek was waar je ooit begraven wilde worden. Alleen je ouders, broers en niemand anders had kunnen denken dat dit nu al zou zijn. Net 26 jaar oud, en natuurlijk wisten zij dat je moeilijke tijden had, heel moeilijke tijden...

Maar het laatste halve jaar, na de opname die je had gehad, leek je een ander mens geworden te zijn. Niemand kon zich toen bedenken dat je eigenlijk al bezig was met je zoektocht naar stilte.

Je vader koos vandaag dit nummer voor jou: The Sound of Silence. Dit nummer behoeft verder geen uitleg.

Disturbed - The Sound of Silence

Veerle heeft ervoor gekozen dat zij nu alleen achterblijft met haar ouders en broers, zodat zij straks als laatste de aula kunnen verlaten, om haar naar haar laatste rustplaats te brengen. In de natuur, op een rustige plek onder een mooie boom. Het laatste moment als gezin, maar wel een plek waar ieder haar nog kan bezoeken en wellicht haar aanwezigheid nog kan voelen. Als dadelijk het laatste lied klinkt, nodig ik jullie uit om afscheid van Veerle te nemen. Neem je tijd. Veerle heeft voor een ieder een herdenkingskaartje gemaakt waarin haar kenmerkende creativiteit te zien is. Vanaf 19 uur zijn jullie welkom in het huis van Veerle om samen met de ouders, Marc en Sander, te proosten op haar leven. Wees welkom, maar voel je niet verplicht. Zij ontmoeten jullie ook graag op een ander moment. Veerle mag en zal niet vergeten worden, en zolang er over haar gepraat wordt, leeft ze verder in ieders herinnering.

Als laatste nummer koos je voor het passende nummer Adieu van Rammstein. In Nijmegen, waar je was met Tijn, bijna wegzakkend in de modder, zei je tegen hem: "Mocht het dadelijk onweren, heb geen angst, ik ben bij je. En de laatste keer zingen we." En toen startte ook dit nummer, en de zin die je zei, zit daar ook in...

Een laatste keer zingen we... Wie had kunnen denken dat dit ook echt zo zou zijn?

Veerle, goede reis, en hopelijk vind je de stilte waar je naar zocht en verlangde.

Rammstein - Adieu