Blog;Kaarsjes branden bij ’t Esdonks kapelleke

D’r zijn van die plekjes, waar ge vanzelf stil van wordt, waar ge naartoe gaat om efkes te bezinnen of een kaarsje te branden voor iemand die het nodig heeft. ’t Esdonks kapelleke is voor mij zo’n plek, verscholen in de Brabantse weilanden, maar toch goed bezocht door wandelaars en fietsers. Iedereen maakt wel efkes een stopke bij dat kleine, oude kapelletje. Voor efkes te rusten, uit nieuwsgierigheid of om simpelweg even stil te worden.

De kapel is officieel gewijd aan Maria Magdalena. Er staat een beeld van haar en d’r liggen zelfs steentjes uit Magdalena zelf. Maar tegenwoordig draait de devotie vooral om ’t liggende Christusbeeld van de 16e eeuw, dat in 1853 vanuit Gemert hiernaartoe is overgebracht. Ooit hing er ook een schilderij van Maria Magdalena, maar dat is in 1982 gestolen. Da’s jammer natuurlijk, maar de sfeer en de rust hier, die kunnen ze niet zomaar meenemen.

Iets bijzonders aan ’t Esdonks kapelke is de traditie van de roestige spijkers. Ge leest ’t goed, spijkers. Eeuwen terug bracht men hier spijkers om genezing te vinden voor zweren en andere kwalen. Volgens een oude legende werd namelijk de vierde kruisspijker, die het hart van Christus had moeten doorboren, gestolen door Zigeuners, waardoor Jezus’ lijden verlicht werd. Nog altijd komen er mensen roestige spijkers brengen, op zoek naar genezing of kracht. En op Goede Vrijdag bereikt die traditie z’n hoogtepunt; dan legt men de weg ernaartoe zwijgend af.

Zelf kom ik er ook geregeld, meestal om een kaarsje te branden. Voor mezelf, of voor iemand die het nodig heeft, soms gewoon om efkes de rust op te zoeken. Op onze trouwdag zijn we er ook geweest, om de mensen te gedenken die er niet bij konden zijn. ’t Was zo’n intiem moment, gewoon met elkaar, midden in de natuur, in plaats van in een grote, kille ruimte. Na uitvaarten breng ik er soms bloemen naartoe; een laatste groet, zou je kunnen zeggen.

En dan is d’r nog onze jongste, die altijd trots is als ze zelf een kaarsje mag aansteken. Ze kijkt er altijd zo serieus bij, met haar handjes rond dat flikkerende vlammetje. Want een kaarsje branden is toch wel iets bijzonders, en dat voelt zij precies goed aan.

Dus als ge ooit in de buurt bent, wandel gerust es langs ’t Esdonks kapelleke. Wie weet steek je er ook een kaarsje aan, of leg je een roestige spijker neer, voor wie of wat dan ook.