Vandaag zijn we hier samengekomen om afscheid te nemen van jou die we slechts van naam kennen. Een naam die werd gedragen door een mens met een verhaal, een geschiedenis, een leven. Hoewel we weinig tot niets over je weten, willen we je vandaag met respect en waardigheid herdenken.

Je stierf waarschijnlijk alleen, zonder iemand om je heen, in de stilte van de nacht. Stilte die ook bij jou leek te passen. Toch hopen we dat deze stilte niet de enige waarheid over jou vertelt. Stilte kan immers zoveel betekenen: kracht, rust, eenzaamheid, of misschien zelfs vrede. Wat jouw stilte betekende, weten we niet. Maar wat we wel weten, is dat jouw bestaan van waarde was.

Het leven kan soms een eenzame reis zijn. We hadden je liever anders gekend, liever een verhaal gehoord van vreugde, vriendschap en gedeelde momenten. Maar vandaag willen we je toch eren. Niet omdat we alles van je weten, maar juist omdat ieder mens het verdient om herinnerd te worden, ongeacht hoe klein of groot hun cirkel van nabijheid was.

We denken aan je als een mens die er was. Een mens die adem haalde, die de wereld op zijn eigen manier heeft ervaren. Misschien kende je momenten van geluk, van verwondering, of van hoop. Misschien heb je jezelf verloren in de drukte van het leven, of juist in de stilte die je omringde. Hoe dan ook, je hebt geleefd. En dat verdient respect.

Laat dit moment een moment zijn van erkenning. Voor jou, en voor iedereen die zich misschien herkent in jouw verhaal. Laten we beseffen dat niemand ooit vergeten mag worden, zelfs niet wanneer er weinig bekend is. Vandaag geven we jou een plek in onze gedachten en in ons hart. En hoewel we je niet persoonlijk kenden, zijn we hier om te getuigen van je leven, van je menselijkheid.

Laten we een moment nemen om stil te zijn. Niet de stilte van eenzaamheid, maar een stilte van verbondenheid. Een stilte waarin we jouw naam kunnen laten weerklinken in ons hart. Een stilte waarin we ieder mens, ook jou, waarderen om wie je was.

[MOMENT VAN STILTE]

We nemen afscheid met een belofte: dat we jouw naam, jouw bestaan, niet vergeten. Je hebt misschien je laatste reis alleen gemaakt, maar vandaag ben je niet meer alleen. Hier zijn wij, onbekenden misschien, om jou te herdenken.